آداب و رسوم تولد قوم لر (آداب و رسوم محلی استان لرستان)

مردمان لر به دلیل غنای بالای تاریخی دارای آداب و رسوم منحصر به فرد با تنوع بالای زیادی هستند و حفظ این اصالت ها، در این زمان نیز بسیاری از این آداب را حفظ کردند و این اعتقادات و باورها در میان این مردمان رواج دارد. در زیر نمونه‌ای از این آداب و رسوم و فرآیند تولد نوزاد در میان این قوم را بر اساس منابع معتبری همچون کتاب سور و سوگ در فرهنگ عامه لرستان و بختیاری؛ نوشته محمد حنیف، بررسی می‌کنیم.

نوزاد پسر جایگاه والایی در باور و آیین این قوم دارد. در باور عامه لرها، زنانی که حامل پسرند، به شیرینی علاقه دارند و رنگ و رویشان روشن است و جنب و جوش زیادی دارند و بالعکس. برای تعیین جنسیت جنین نیز نوعی فال میان لرها مرسوم است. لرها پیش از به دنیا آمدن نوزاد به نیت تعیین جنسیت جنین، شروع به دوختن لباس نوزاد کرده و منتظر ورود سر زده اولین نفر به اتاق می‌شوند که ورود یک مرد به اتاق، نشان از مذکر بودن جنین دارد و وارد شدن یک زن، حکایت از مؤنث بودن نوزاد آینده می‌کند. فال‌های دیگر نیز به نام چهل سرود، فال شب چهارشنبه سوری و... نیز وجود دارد

گذاشتن خال سیاه در میان دو ابروی نوزادان و آویزان کردن مهره چشم برای جلوگیری از اصابت چشم بد انجام می‌گیرد. ماماهای محلی به نسبت دور کردن چشم زخم چندین مهره رنگی را به گردن و دست وی می‌بندند و همچنین یک پنجه خشک شده گرگ را با نخی به گردن زائو می‌بندند و باور دارند که این عمل برای دور کردن ترس زایمان است (در نبود این پنجه از چهار تا پنج تار موی گرگ استفاده می‌شود.) در باور مردم روستاها زن حامله بعد از هشت ماهگی در معرض خشم موجودی خیالی به نام آل قرار دارد که گاهی موجب مرگ نوزاد و مادرش می‌شود. با به دنیا آمدن نوزاد بعد از چهل روز مراسم پمله پر را برگزار می‌کنند که توسط زنان صورت می‌گیرد. بچه اگر پسر بود گوسفند سر می‌بریدند و اگر دختر بود او را برای یکی از اقوام پسر سه، چهار ساله‌ی خود نشان می‌کنند

در میان عشایر مرسوم بود که اگر کسی فرزند مذکرش می‌مرد برای جلوگیری از مرگ‌ومیر پسران دیگر هم وزن وی سنگ یا سنگ نمک با قپان و ترازو می‌کشیدند و در زمین دفن می‌کردند. «بردی»، «نمکی»، «قپانی» و «ترازی» نام های آن مراسم ها بودند.

از دیگر مراسم مربوط به تولد فرزند و بالطبع فرزند پسر رد میان قوم لر، مراسم ختنه سوران است که در میان خانواده های لر مرسوم بود که هر گاه خانواده‌ای دو پسر داشت، دو پسر را با هم ختنه می‌کردند و بین آن‌ها گوسفندی را سر می‌بریدند؛ در غیر این صورت ختنه شگون نداشت.